Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Μια πρωινή βόλτα στο δάσος

Στη σημερινή πρωινή βόλτα μου με τη Φάτσα (βλέπε φωτογραφία), συνάντησα έναν ηλικιωμένο, αλλά ιδιαίτερα ακμαίο, κύριο ο οποίος μου έπιασε την κουβέντα. Ξεκίνησε λέγοντάς μου ότι οι άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα είναι καλοί, και συνέχισε εξηγώντας μου ότι στα νιάτα του ήταν στην ΕΠΟΝ, πέρασε εξορία και ταλαιπωρίες. Υπήρχε αγωνία στο βλέμμα και στα λόγια του. Με ρωτούσε συνεχώς "γιατί". Γιατί να συγχωνευτούν τα ταμεία χωρίς να πειραχτούν οι δικηγόροι και οι δημοσιογράφοι, γιατί να παίρνουν τόσα χρήματα οι τελωνειακοί, γιατί κάποιοι να μη θέλουν να ψηφίζουν οι φοιτητές για τους πρυτάνεις αλλά μόνο οι ηγέτες των κομματικών νεολαιών που όλο κάνουν αλισβερίσια;
Μεγάλο του παράπονο ήταν το ότι η σημερινή Αριστερά λέει σε όλα "όχι". Μου ανέφερε την περίπτωση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και αναρωτιόταν πώς είναι δυνατόν να πάμε μπροστά λέγοντας μόνο "όχι". "Πώς φτάσαμε ως εδώ;" με ρώτησε. Κούνησα το κεφάλι μου συγκαταβατικά καθώς απομακρυνόμασταν. Τι να του απαντήσω;

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Ο "Δούρειος Ήχος" του Τζιμάκου


Ο Τζίμης Πανούσης επέστρεψε στα ερτζιανά, στον σταθμό City 99,5! Η εκπομπή του έχει τίτλο "Δούρειος Ήχος" και σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα! Ατάκες που σκοτώνουν και ιδιαίτερες μουσικές επιλογές. Στη σελίδα του Ελεύθερου Τύπου υπάρχουν σε αρχεία audio όλες οι φετινές εκπομπές του. Τις ακούτε εδώ.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Paul and Ringo just don't want to Let It Be


Όταν το 2003, οι εναπομείναντες Beatles κυκλοφορούσαν το Let It Be... Naked, το σχέδιο περιελάμβανε και την κυκλοφορία της ταινίας Let It Be, όπου καταγράφονταν στιγμές από τη δημιουργία του ομώνυμου άλμπουμ. Η ταινία είναι για πάρα πολλά χρόνια εκτός κυκλοφορίας και υπήρχαν τότε υποσχέσεις για πλούσιο έξτρα υλικό. Η κυκλοφορία του όμως εδώ και πέντε χρόνια αναβάλλονταν συνεχώς.

Μέχρι που πριν λίγες μέρες διάβασα στο περιοδικό Mojo (#179, Οκτώβριος 2008) την εξής δήλωση ενός εκπροσώπου τους:
"Neither Paul nor Ringo would feel comfortable publicising a film showing The Beatles on each other's nerves." Σαν να μας λένε δηλαδή "ξεχάστε το!"

Και ρωτάω εγώ ο αφελής: δεν προβλήθηκε η συγκεκριμένη ταινία το 1970, χαρίζοντάς τους μάλιστα και το Όσκαρ Τραγουδιού; Δεν υπάρχουν σκηνές με τους τσακωμούς τους στο ντοκιμαντέρ The Beatles Anthology που κυκλοφόρησε πριν μερικά χρόνια με πολλές τυμπανοκρουσίες; Δεν έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία για την οδυνηρή διάλυση του γκρουπ, τα οποία είναι γεμάτα με τις πιο γλαφυρές περιγραφές; Δεν έχουν σφαχτεί τα τέσσερα Σκαθάρια κατά καιρούς δημοσίως, μέσω του Τύπου, και δεν έχουν αναφερθεί σε συνεντεύξεις τους σε εκείνες τις μαύρες για όλους τους μέρες; Προς τι αυτή η ξαφνική στροφή προς την "πολιτική ορθότητα";


Κάτι μου λέει ότι η ιδέα είναι του McCartney, ο οποίος πιθανότατα θέλει να παρουσιάσει την πορεία των Beatles σαν να ήταν γεμάτη αγάπες και λουλούδια. Όμως η ιστορία δεν αλλάζει, σίγουρα όχι έτσι. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα η δήλωση αυτή να είναι άλλο ένα κόλπο του μάρκετινγκ. Πλησιάζει άλλωστε και η έκδοση των remastered εκδόσεων όλων των άλμπουμ των Fab 4 και ίσως δεν είναι ακόμα ώρα να κυκλοφορήσει η ταινία. Ο καιρός θα δείξει. Ελπίζω μόνο να δούμε κάποια στιγμή αυτό το φιλμ, μιας και αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης μουσικής ιστορίας.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Ένα αντίο για τον Rick Wright (1943-2008)



Μόλις πληροφορήθηκα την είδηση του θανάτου από καρκίνο του Rick Wright, κημπορντίστα και ιδρυτικού μέλους των Pink Floyd και είμαι σοκαρισμένος καθώς δεν είχε διαρρεύσει η οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την ασθένειά του. Ο μακαρίτης υπήρξε σπουδαίος μουσικός και συμπαθέστατη φυσιογνωμία ενώ περιττό είναι να πω πόσο έχει επηρεάσει η μουσική του τη ζωή μου, μιας και έχω περάσει ατέλειωτες ώρες με τους δίσκους των Floyd.
Σημαντική η προσθήκη στην μπάντα του ουρανού και τραγικά επίκαιρες οι κυκλοφορίες του περιοδικού Uncut με αφιέρωμα στους Pink Floyd και του Live In Gdansk του David Gilmour, όπου συμμετέχει και ο εκλιπών. Αντίο και βαθιά υπόκλιση...

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες