Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Ziria Music Festival 2016

Στις 25 Αυγούστου ανηφορίζουμε στην πανέμορφη διαδρομή από το Ξυλόκαστρο προς τα μαγευτικά Τρίκαλα Κορινθίας κι ακόμα πιο πάνω, στο θεϊκό οροπέδιο της Ζήρειας, στα 1.550μ. υψόμετρο, για το πιο high και ανοιχτό πάρτι του καλοκαιριού!

Μια μαραθώνια non-stop μουσική γιορτή με τρεις σκηνές, open, in και after, από νωρίς το μεσημέρι έως νωρίς το... πρωί και πάλι και πάλι... Με φανταστικές μπάντες και παραγωγούς, με μοναδικές εναλλακτικές δραστηριότητες, φιλική για όλες τις ηλικίες, παιδιά και... σκυλιά!

Πιο πλούσιο από ποτέ, πιο ροκ από ποτέ, πιο πάρτι από ποτέ, συμμετοχικό και ελεύθερο όσο ποτέ!

Στις 25, 26 και 27 Αυγούστου στο φιλόξενο Αθλητικό Κέντρο Ζήρειας.

Είσοδος, κατασκήνωση, μοναδικές εναλλακτικές δραστηριότητες, όλα ελεύθερα!

Οι συμμετοχές ανά ημέρα:
Πέμπτη 25 Αυγούστου - έναρξη 20:00
Valina & Nefeli trio, Simos Kokavesis & Co., DJ sets: Panos D, A Sandro, Di Cappa

Παρασκευή 26 Αυγούστου - έναρξη 14:00
Valerie's Bones, Drunk Jackals, Αντώνης Αγγελίδης, Breath After Coma,
The Mongrelettes, DUSK, Echo Train, Cyanna Mercury, Bazooka, Monovine
After party: Beret Duo , Marsha, Nikolas Gale

Σάββατο 27 Αυγούστου - έναρξη 14:00
Sons Of Zevedeus, Limpin Express, The Jumpin' Bones, Dog Beat,
Χατζηφραγκέτα, Vinyl Suicide, Puta Volcano, Vodka Juniors, Balkan Riddims
After party: Alex Livieratos, Mister Kentro, Kill Emil


Εναλλακτικές δραστηριότητες
Κατάβαση στο σπήλαιο του Ερμή, οργανωμένη από  πολυμελή ομάδα του Σπηλαιολογικού Ελληνικού Εξερευνητικού Ομίλου (ΣΠΕΛΕΟ - www.speleo.gr)
Πεζοπορία στο υπέροχο δάσος στη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας, με οδηγό, που οργανώνει ο σύλλογος για την προστασία του δάσους «Κυλλήνιος Άδωνις»
Μοναδική περιβαλλοντική ενημέρωση από τον Σπύρο Αποστολόπουλο, ερευνητή της χλωρίδας της Ζήρειας
Tai chi: Ανοιχτό ελεύθερο βιωματικό σεμινάριο από το Σχολείο WDP - Kunf Fu Λουτρακίου (Αθλητικός Σύλλογος Κινέζικων Μαχητικών Τεχνών Λουτρακίου) και την Ομάδα WDP – Kung fu Ξυλοκάστρου
Γιόγκα μαζί με βασικές αρχές συγκέντρωσης και διαλογισμού



Υποστηρικτές και εθελοντές
Όπως πάντα, η διοργάνωση είναι συμμετοχική.
Πραγματοποιείται χάρη στην στήριξη του Αθλητικού κέντρου Ζήρειας, ξενοδόχων και εστιατόρων των Τρικάλων, πολλών επιχειρήσεων και επαγγελματιών, φίλων και εθελοντών.
Τους ευχαριστούμε όλους θερμά.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τις μπάντες κι έναν-έναν μουσικό για την αφιλοκερδή συμμετοχή του.
Για αναλυτικές πληροφορίες επισκεφθείτε τα sites του φεστιβάλ

Official site: http://www.ziriafestival.gr
Youtube channel: https://www.youtube.com/ziriafestival
Facebook page: https://www.facebook.com/ziriafestival
               group: https://www.facebook.com/groups/269565515136
                event: https://www.facebook.com/events/1060607503975043
Twitter: https://twitter.com/Ziria_Festival
Επικοινωνία: info@ziriafestival.gr

Tips
Μην ξεχάσετε να πάρετε ζεστά ρούχα, κλειστά παπούτσια και καλό μπουφάν, και εφόσον διανυκτερεύσετε στο βουνό (προτείνεται!), υπνόσακο και σκηνή.
Την ημέρα περνάμε πολύ ωραία και εκτός φεστιβάλ, αφού η περιοχή προσφέρεται για υπέροχες βόλτες στις πανέμορφες γύρω περιοχές, φαγητό στα Τρίκαλα, ή μπάνιο στον Πευκιά, στο Ξυλόκαστρο ή στη λίμνη Δόξα.
Για να έλθετε, από την Εθνική οδό Κορίνθου-Πατρών βγαίνετε στην έξοδο για Ξυλόκαστρο-Τρίκαλα και αμέσως συνεχίζετε για Τρίκαλα.  Περνάτε τα Τρίκαλα και συνεχίζετε προς το Αθλητικό Kέντρο Ζήρειας.  Όλοι οι δρόμοι είναι πολύ καλοί όπως και η οδική σήμανση.

Διοργάνωση
Σε συνεργασία με το Χιονοδρομικό Κέντρο Ζήρειας και τις, εκ των ων ουκ άνευ, βοήθειες χορηγών και εθελοντών!


Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Συνέντευξη με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο

Τα τραγούδια του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου μου αρέσουν από την πρώτη στιγμή που τα πήρα χαμπάρι, μέσω της Έλλης Πασπαλά και του δίσκου Για Τη Συνήθεια Του Έρωτα που είχε αγοράσει ο φίλος μου ο Ζακ - συμφοιτητές στα Χανιά το 1997. Αργότερα αγάπησα και το "Με Τα Μάτια Κλειστά", που μου σύστησε και την φωνάρα της Γιώτας Νέγκα.

Τώρα, με αφορμή έναν νέο δίσκο του, που τιτλοφορείται Το Τέλειο Έγκλημα, τον συνάντησα στην Παλλήνη, στο σπίτι που μοιράζεται με την Ευανθία Ρεμπούτσικα, για να κουβεντιάσουμε εφ' όλης της ύλης. Απόλαυσα - ρούφηξα για την ακρίβεια - κάθε λεπτό της κουβέντας μας, καταχρώμενος, ίσως, τον χρόνο του. Ευτυχώς, πάντως, που δεν μας κάηκε ο τοματοχυμός που έβραζε στην κατσαρόλα...

Διαβάστε την συνέντευξη εδώ.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Συνέντευξη με τους Hooverphonic

Τους Hooverphonic δεν τους παρακολουθούσα ποτέ και ήξερα μόνο την επιτυχία τους "Mad About You" (αυτή που ξέρουν όλοι, δηλαδή). Όταν μου έλαχε να κάνω μια συνέντευξη μαζί τους, σκέφτηκα ότι τουλάχιστον θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω εκείνη την ωραία τραγουδίστρια που είχαν. Έλα, όμως, που η ξανθούλα Geike Amaert δεν είναι πια μαζί τους... Αλλά ούτε και η αντικαταστάτριά της, η Noemie Wolfs, υπάρχει πια στο Hooverphonic-ό κάδρο, αφού την κοπάνησε πέρυσι. Κάπως έτσι, η αποστολή μου έμοιαζε ολοένα και περισσότερο με αγγαρεία, ειδικά αφού θα γινόταν την επομένη της επιστροφής μου από την μαγική Βερολινοχώρα, και με το άγχος να προλάβω μετά και την συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου στο Καλλιμάρμαρο.

Τελικά, ο Alex Callier και ο Raymond Geerts ήταν τόσο ωραίοι, άνετοι και ειλικρινείς, που πέρασα μαζί τους ένα σούπερ μισάωρο, αγναντεύοντας την Αθήνα από την ταράτσα του ξενοδοχείου President. Ένιωσα πραγματικά ότι θα μπορούσα να τους ρωτήσω το οτιδήποτε - αλλά πρόλαβα να ρωτήσω μόνο όσα βρίσκετε εδώ.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

Συνέντευξη με την Αγγελική Τουμπανάκη

Το όνομά της ακούγεται ολοένα και πιο έντονα τα τελευταία χρόνια και ο πρώτος της δίσκος, Aggeliki Toubanaki & The Buzz Bastards, συζητήθηκε πολύ. Αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να συναντηθεί επί σκηνής με την Κατερίνα Πολέμη (22/7, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου), και με αυτή την αφορμή μου μίλησε για λογαριασμό του Avopolis, απαντώντας διεξοδικά σε όσα την ρώτησα. Ιδού όσα είπαμε...

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Δισκοβόλος playlist 23/7/2016

Όσα παίχτηκαν στην τελευταία εκπομπή της σεζόν:

1. Ούτε Γι' Αστείο - Ανδριάνα Μπάμπαλη/Rous
(Rous-Γιάννης Γούνας)
2. Devotion - Antony Kein
(Antony Kein)
3. Retreat - Planet Of Zeus
(Planet Of Zeus)
4. Memphis - Robert Sin & The Huckleberries
(Robert Sin)
5. Green Turned To Grey - Simon Bloom/Melentini
(Συμεών Νικολαΐδης)
6. Fire - Echo Train
(Greegy K-REN)
7. Return To Forever - She Tames Chaos
(She Tames Chaos)
8. The Price - Kenny Freq.
(Θοδωρής Σουρβίνος-Κωνσταντίνος Συνοδινός-Theo Pap-Γιάννης Λιούσκος)
9. The Train Never Stops - StarWound
(Κωνσταντίνα Σταυροπούλου)
10. Τώρα Πια Είν' Αργά - Ειρήνη Τουμπάκη
(Παναγιώτης Καλαντζόπουλος)
11. Spike & Toni - Δημήτρης Βεριώνης/Τέτη Κασιώνη
(Δημήτρης Βεριώνης)

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Για την σημαδιακή νίκη του Ορέστη Ντάντου στο Jumping Fish

Έτρεξε για κάμποσο καιρό ο πρόσφατος διαγωνισμός του Jumping Fish, για την ανάδειξη του καλλιτέχνη του δεύτερου τριμήνου της χρονιάς, με τους υποψήφιους να είναι τρεις: ο Ορέστης Ντάντος με το "Ανοιχτά", η Nalyssa Green με το "Κοκτέιλ" και ο Δημήτρης Σαμόλης με το "Ατάρι". Η λήξη της ψηφοφορίας υπήρξε ντέρμπι ανάμεσα στους δύο πρώτους και βρήκε νικητή τον Ντάντο.

Βάζοντας στην άκρη τις ενστάσεις σχετικά με το τι πραγματικά εξυπηρετούν τέτοιοι διαγωνισμοί και αν κανείς πράττει καλώς ρίχνοντας νερό στον μύλο της κάθε πολυεθνικής (οι καμπάνες χτυπάνε και για μένα εδώ, που δεν έχω κατεβάσει ακόμα το εκεί προφίλ μου), θεωρώ ότι η νίκη του Ντάντου εκπέμπει ένα μήνυμα που πάει πέραν του καλλιτεχνικού - πέρα, δηλαδή, από το ότι κέρδισε το καλύτερο τραγούδι, αλλά και εκείνο που έχει κάτι ουσιαστικό να πει για το τώρα. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως.

Η συμμετοχή της Nalyssa Green υποστηρίχτηκε μαζικά, σχεδόν λυσσαλέα θα έλεγα, από λογιών λογιών μεριές: από συνεργάτες και φίλους της (λογικό και επόμενο), αλλά και από μεγαλοκαλλιτέχνες και λοιπούς... ανακατευόμενους με τα μουσικά - τις περισσότερες φορές, μάλιστα, με χορηγούμενα ποστ στο Facebook. Κι αν δεν μπορεί κανείς να έχει έννομη αντίρρηση με κάτι τέτοιο (ζούμε στην ελεύθερη αγορά, μπλα μπλα μπλα), σίγουρα πάντως επιτρέπεται να ενοχληθεί - και να απορήσει προς τι όλη αυτή η πρεμούρα.

Φαίνεται, πάντως, ότι τέτοιες επιθετικές καμπάνιες μπορούν συχνά να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα: ο κόσμος να "στραβώσει" και να αντιδράσει αλλιώς. Εδώ που τα λέμε, είμαστε όλοι πιο υποψιασμένοι πια, και είναι λιγότερο εύκολο να παρασυρθούμε από το κάθε κούφιο hype. Γιατί, κακά τα ψέματα, η Nalyssa Green είναι συμπαθέστατη, αλλά ούτε "τραγουδάρα" έγραψε (αντίθετα με όσα του έσουραν κάποιοι, πάντως, και το "Κοκτέιλ" συμπαθητικό είναι), ούτε την "τεράστια ταλεντάρα" της έχουμε δει ακόμα (οι λέξεις σε εισαγωγικά όπως τις χρησιμοποίησε η Μαριέττα Φαφούτη σε ένα από τα ποστ που πλημμύρισαν τα timeline μας). Αντίθετα, από όσα πήρα είδηση, η στήριξη στον Ντάντο ήρθε από φίλους, συναδέλφους και κόσμο που απλά άκουσε το τραγούδι του, το πόσταρε και το διέδωσε - όπως θα έπρεπε να γίνεται, εν ολίγοις.

Όπως και να 'χει, καλή επιτυχία και στους τρεις καλλιτέχνες, και συγχαρητήρια στον νικητή. Τα χρήματα που κέρδισε θα τον βοηθήσουν σίγουρα να ηχογραφήσει πιο... αναίμακτα τον επόμενο δίσκο του. Αν και, όπως φάνηκε από το περυσινό, τρίτο του άλμπουμ, δεν τα χρειάζεται για να φτιάξει κάτι πολύ ωραίο.

Στο Μάμ της Πεσμαζόγλου

Στα σχολικά μας χρόνια, όποτε ανεβαίναμε οικογενειακώς από τη Σπάρτη στην Αθήνα για ψώνια και δουλειές, ο πατέρας μου πάντα μάς πήγαινε στο Μάμ, στην οδό Πεσμαζόγλου. Αν ήταν χειμώνας για τυρόπιτα, σπανακόπιτα, πίτσα κλπ., αν ήταν καλοκαίρι για το καταπληκτικό παγωτό του.

Έτσι κι εγώ σήμερα, καθώς επιστρέφαμε από δουλειές, σκέφτηκα να περάσω με την κόρη μου, να την κεράσω το πρώτο Μάμ παγωτό της. Περιττό να πω ότι το καταβρόχθισε με λατρεία. Δεν είμαι σίγουρος αν έχει αλλάξει ελαφρώς η γεύση του ή αν έχω αλλάξει εγώ μετά από τόσα χρόνια. Πάντως έχει αυτό το κάτι που σπάνια βρίσκω σε παγωτά μηχανής. Και χάρηκα που το μαγαζί παραμένει στην ίδια ιδιοκτησία και μοιάζει απαράλλαχτο, όπως το αντίκριζα κι εγώ σαν παιδί. Παραδίπλα, το μαγαζί με τις αντίκες και τα παλιά νομίσματα, το τρώει πια η σκόνη...

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Απολογισμός ενός ταξιδιού στο Βερολίνο

Η Καλίνα ζει στο Βερολίνο τα τελευταία τρία χρόνια - ταιριαστό αφού γεννήθηκε στο Αμβούργο της Δυτικής Γερμανίας. Μας είχε φάει να πάμε και να πάμε, το ταξίδι είναι φθηνό και σύντομο, είχαμε και μέρος να μείνουμε. Δεν το αποφασίζαμε, όμως. Ώσπου μια μέρα μου έστειλε στο Facebook την είδηση ότι θα έπαιζε εκεί ο Paul McCartney.

Ο Macca είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή μουσικός ήρωάς μου και ήταν η κορυφαία καταχώρηση στη λίστα με τα συναυλιακά απωθημένα μου. Αλλά και πάλι δεν το αποφάσιζα το ταξίδι: ακριβό το εισιτήριο της συναυλίας, έχω κι έναν φόβο με τα αεροπλάνα. Αλλά η Καλίνα μού την έφερε, αφού έψησε συγγενείς και φίλους (την Σάντυ, τον Σταν και την Μαρία, τον Chris και τη Νάντια, τον Χρήστο και την Ήρα) να συνδράμουν ώστε το ταξίδι και η συναυλία να είναι το δώρο των 38ων γενεθλίων μου.




Λοιπόν, το Βερολινάκι είναι πολύ ωραία και ανθρώπινη πόλη. Πέρασα 3 μέρες και 4 βράδια (τα περισσότερα στο υπέροχο διαμέρισμα του Παναγιώτη, που, όντας απών σε ταξίδι, μου το παραχώρησε χωρίς να με ξέρει) γεμάτα με περπάτημα, ποδηλατάδα, πικ-νικ, φαγητό και ποτό. Μουσεία δεν είδα, καθώς ήθελα περισσότερο να πάρω την μυρωδιά και την ατμόσφαιρα των δρόμων - άλλωστε ελπίζω ότι θα έχω κι άλλες ευκαιρίες. Έχοντας ζήσει το 1982-'84 στο Αμβούργο, ένιωσα πολλές φορές, μέσα από τις μυρωδιές, τους ήχους και την ατμόσφαιρα, να συναντάω τον παιδικό εαυτό μου.



Και, βέβαια, είδα τον Macca. Τον αγέρωχο σταρ, τον αγέραστο μουσικό. Έκλαιγα μέρες πριν με την ιδέα ότι θα τον συναντήσω, έκλαψα και την ώρα της συναυλίας. Και τραγούδησα, και ούρλιαξα, και με έπιασε η μπητλομανία όταν, βγαίνοντας στη σκηνή, χαιρέτησε προς το μέρος όπου καθόμουν. Σπουδαίος ο Paul, κάτι έκανε και με τον καιρό, αφού όσο έπαιζε έβρεχε σε όλο το υπόλοιπο Βερολίνο πλην της περιοχής του Waldbuhne. Έγραψα κιόλας σχετικά (πάτα εδώ).

Βέβαια, όσο ήμουν εκεί ένιωθα ότι κάτι δεν ήταν ακριβώς όπως έπρεπε. Κι αυτό είχε να κάνει με το ότι ήμουν μόνος. Έλειπαν ο Σταν και η Καλίνα, που ακούγαμε και τραγουδούσαμε τα τραγούδια των Beatles στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας για τη θάλασσα τα καλοκαίρια. Έλειπαν ο Λε και ο Χρη, ο Χρηστάρας και ο Κώστας, με τους οποίους παίζαμε τα ίδια τραγούδια σε ένα υπόγειο, στη Σπάρτη, ως έφηβοι. Έλειπε η Σάντυ, που έχει υποστεί όλα αυτά τα χρόνια πλύση εγκεφάλου από την αφεντιά μου, κι η Ελένη, που όποτε μιλάμε για τους Beatles μου λέει ότι ο Paul είναι ο αγαπημένος της.

Αλλά μία φορά Macca ίσον καμία. Και ο επόμενος στόχος είναι να τον ξαναδώ με όλους τους υπόλοιπους παρόντες.

Σε ευχαριστώ για όλα Καλινάκι! Και σε συγχωρώ που είπες ότι θες να μου κάνεις αυτό το δώρο για να μην έχω απωθημένο τώρα που πλησιάζω στην κρίση μέσης ηλικίας.

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Πολύ Μεγάλες Κακίες III

Με δηκτική και σατυρική διάθεση...

Δύσκολα βρίσκεις πια επετειακή/αφιερωματική συναυλία στην οποία να μην συμμετέχει ο Μίλτος Πασχαλίδης.

Μαϊντανός από τα Lidl.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

Συνέντευξη με τον Δημήτρη Βεριώνη

Βήμα το βήμα, ο τραγουδοποιός Δημήτρης Βεριώνης στήνει μια δισκογραφία ολοένα πιο όμορφη και ώριμη. Με το φετινό, επικών διαστάσεων άλμπουμ του, Το Καλοκαίρι Του Άχυρου: Ιστορίες Του Καλοκαιριού Και Της Μνήμης (διπλό CD και βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος σε δισκοπωλεία και βιβλιοπωλεία), ο Βεριώνης καταθέτει ό,τι πιο φιλόδοξο έχει σκαρώσει μέχρι στιγμής. Ήταν αδύνατο, λοιπόν, να μην του προτείνω μια συνέντευξη για το Mix Grill.

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες