Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Συνέντευξη με τους All Them Witches

Με την δημοσιογραφική κάλυψη συναυλιών μού συμβαίνει συχνά να ξεχνάω γρήγορα ακόμα και εκείνες τις περφόρμανς που εκθείασα στα κείμενά μου. Η εμφάνιση, όμως, των Αμερικανών All Them Witches τον περασμένο Φλεβάρη στο Gagarin 205 (εδώ) αποτέλεσε μια από τις λίγες εξαιρέσεις αυτού του κανόνα. Έτσι, χάρηκα πολύ που είχα την ευκαιρία να ανταλλάξω μερικές κουβέντες με τον ηγέτη του γκρουπ Michael Parks Jr., με αφορμή την επιστροφή της μπάντας στα μέρη μας, ως headliners της Howler edition του 1ου Smoke The Fuzz Festival (Σάββατο 22/10, στην Ιερά Οδό). Διαβάστε εδώ την κουβέντα μας και φροντίστε να μην τους χάσετε.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Δισκοβόλος playlist 17/10/2016

Ο Δισκοβόλος έκανε την πρώτη βολή του χτες το βράδυ, 7-8, από την πάντα φιλόξενη ιντερνετική συχνότητα του Μεταδεύτερου. Σε αυτή τη χρονοσχισμή θα τον βρίσκετε κάθε δεύτερη Δευτέρα για φέτος.

1. An Ivory Heart - Gravitysays_i
(Μάνος Πατεράκης-Νίκος Ρέτσος)
2. Δεν Είμαι Αριθμός - Προφίλ
(Πέτρος Κασιμάτης-Ηλίας Πολυχρονόπουλος-Μανώλης Ρίζος-Γιώργος Συλλιγάρδος)
3. Angel In Distress - The Rockin' Dead
(Πάνος Μαλαχιάς-Κώστας Στριφτός)
4. Stardance - Old House Playground
(Old House Playground)
5. Why (Oh Why) - Georges Gaudy
(Georges Gaudy)
6. Γαρδένια - Λεωνίδας Μπαλάφας
(Λεωνίδας Μπαλάφας)
7. Γάμος - Θοδωρής Βουτσικάκης
(Χάρης Γκατζόφλιας-Λάζαρος Αντωνιάδης)
8. Λουλουδάκι - Τέτη Κασιώνη
(Πάνος Μπούσαλης)
9. Καλοκαίρι - Μάρω Μαρκέλλου
(Μάρω Μαρκέλλου)
10. Πόσο Τυφλοί - Γιώργος Περού
(Γιώργος Περού)
11. Spring VII - Χρίστος Θεοδώρου
(Χρίστος Θεοδώρου)
12. Μάικ - Μάρκος Δεληβοριάς
(Μάρκος Δεληβοριάς)

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Ο Bob Dylan, η λαϊκή τέχνη κι ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας

Έγινε η έκπληξη λοιπόν: το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονεμήθηκε από την Σουηδική Ακαδημία στον κύριο Robert Allen Zimmerman, γνωστό στο πόπολο ως Bob Dylan.

Η ανακοίνωση της βράβευσής του έφερε ένα αυθόρμητο κύμα χαράς στους φίλους, όχι μόνο της μουσικής του, αλλά της λαϊκής κουλτούρας γενικότερα. Κι αυτό, σε ένα πρώτο επίπεδο, δεν πρέπει να παραγνωριστεί: καθένας που έρχεται σε στενή επαφή με ένα έργο τέχνης, καθένας που νιώθει ότι ο καλλιτέχνης μίλησε και για λογαριασμό του έστω μία φορά, νιώθει τον δημιουργό σαν δικό του άνθρωπο.

Όμως, τι σημαίνει αλήθεια ένα βραβείο - το όποιο βραβείο; Σημαίνει άραγε ότι ο παραλήπτης του είναι καλύτερος, πιο άξιος, πιο "ίσος" από τους συνυποψηφίους του; Φυσικά όχι. Κι εδώ που τα λέμε, ποιος θέλει να μπλέξει το όνομά του με μια σειρά βραβείων των οποίων το σκεπτικό απονομής "μπάζει" εδώ και καιρό, ειδικά στον τομέα της Ειρήνης; Κι ακόμη ακόμη, δεν ήταν ένας βιομήχανος πολέμου που τα θέσπισε εξ αρχής, θέλοντας να "ξεπλύνει" τις φονικές εφευρέσεις του;

Όμως, ποιος, αλήθεια, ενδιαφέρεται για έναν κόσμο όπου η σκέψη μας θα περιορίζεται σε άσπρο-μαύρο, δικός μας-δικός σας; Σίγουρα όχι όλοι. Για όσους, λοιπόν, αντιλαμβάνονται την ύπαρξη διαφόρων αποχρώσεων της πραγματικότητας και ψάχνουν για συμβολισμούς, υπάρχει η οπτική που βλέπει την βράβευση του Bob Dylan ως μια αναγνώριση της "υψηλής" λαϊκής τέχνης - μιας τέχνης που, για δεκαετίες, οι "σαλωνάτοι" έβλεπαν ως παρακατιανή. Γιατί μπορεί ο Dylan να μην διέπρεψε κυρίως στην συγγραφή (παρότι έχει γράψει βιβλία, εκείνα που έχουν γράψει άλλοι για εκείνον πρέπει να αναλογούν σε 300:1), όμως είναι αναμφισβήτητα εκείνος που εισήγαγε την λογοτεχνική γλώσσα στην ροκ μουσική. Όπως είπε κάποτε ο Bruce Springsteen: "Elvis freed your body, Bob Dylan freed your mind".

Για κάποιους, ο Dylan έπαψε να είναι "επικίνδυνος" όταν έπιασε στα χέρια του την ηλεκτρική κιθάρα και άρχισε να τραγουδάει πιο κρυπτικά πράγματα σε σχέση με εκείνα που τον ανέδειξαν σε ήρωα της folk σκηνής, εκεί στις αρχές των '60s. Και πλέον δεν είναι τίποτε άλλο από ένας συμβιβασμένος γεράκος, που μπορεί με ευκολία πλέον να βραβεύεται είτε από τον Obama, είτε από την Σουηδική Ακαδημία. Είπαμε, δεν μπορούν όλοι (ούτε θέλουν, κάποιες φορές) να βγουν από την στερεοτυπική σκέψη και την αντίληψη του καλλιτέχνη ως βράχου - ή τούβλου. Για τους υπόλοιπους, η τέχνη του Dylan παραμένει ζωντανή και τρέχουσα, πάντα πλούσια, γεμάτη χιούμορ, διεισδυτικότητα, κυνισμό, τα πάντα - ανθρώπινη στο φουλ. Ως πειστήριο, αφήνω εδώ μερικούς στίχους από το μόλις δεκαετίας "Workingman's Blues #2":

My cruel weapons have been put on the shelf
Come sit down on my knee
You are dearer to me than myself
As you yourself can see
While I'm listening to the steel rails hum
Got both eyes tight shut
Just sitting here trying to keep the hunger from
Creeping its way into my gut

Meet me at the bottom, don't lag behind
Bring me my boots and shoes
You can hang back or fight your best on the frontline
Sing a little bit of these workingman's blues

"The times they are a-changing" μάς τραγούδησε κάποτε ο Bob Dylan, "things have changed" πιο πρόσφατα.

Άλλαξαν πράγματι οι καιροί αλλά το soundtrack, τη βοηθεία του, παρέμεινε διαχρονικά γαμάτο.

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Συνέντευξη με τους Oceans Of Slumber

Οι Oceans Of Slumber, μια ραγδαία ανερχόμενη metal μπάντα από το Houston του Texas, θα κάνουν την πρώτη τους συναυλιακή εμφάνιση στα μέρη μας, αύριο το βράδυ στο Fuzz. Με αυτή την αφορμή, μίλησα για πολλά και διάφορα με τον ντράμερ τους Dobber Beverly. Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όσα είπαμε.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Για τον John Lennon (1940-1980)

Κάποιος που παρακολουθεί τις αναρτήσεις μου εδώ ή στα κοινωνικά δίκτυα, (δικαίως ίσως) θα έχει συμπεράνει ότι ο Paul McCartney είναι ο αγαπημένος μου Beatle. Στην πραγματικότητα, ο Sir Paul είναι ο αγαπημένος μου ζωντανός Beatle. Αλλά το Σκαθάρι που αγάπησα από την πρώτη στιγμή ήταν, είναι και θα είναι ο John Lennon.

Αυτό σίγουρα έχει να κάνει, ως έναν βαθμό, με τον θάνατό του. Όταν, ως έφηβος, άρχισα να μαθαίνω για τους Beatles και την ιστορία τους, ήταν ιδιαίτερα σοκαριστική η διαπίστωση ότι κάποιος τόσο αγαπητός, κάποιος που δημιούργησε τόση ομορφιά, μπορούσε, έτσι απλά, να δολοφονηθεί έξω απ' το σπίτι του. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό.

Στα χρόνια του ψαξίματος και της ανακάλυψης του εαυτού μου, ο Lennon υπήρξε μια μορφή-οδηγός. Ήταν εκείνος που διάβαζε, που μιλούσε με τόλμη, που δεν δίσταζε να γίνει δυσάρεστος προκειμένου να υποστηρίξει έναν σκοπό στον οποίο πίστευε. Κι αν δεν ισχύει ακριβώς η εικόνα που έπλασε για λόγου του η αγιογραφική διάθεση με την οποία αντιμετωπίστηκε αμέσως μετά τον θάνατό του, εγώ και πάλι τον βλέπω σαν την πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της σύγχρονης λαϊκής μουσικής.

Ο John Lennon γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 76 χρόνια. Κάποιοι ίσως βρουν απογοητευτικό το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς που θα ποστάρουν σήμερα τα τραγούδια του ή αφιερώματα στην ζωή και στην τέχνη του ανήκουν σε εκείνους που δεν βρίσκουν τίποτα λάθος με τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Εννοείται ότι δεν απαγορεύεται κάτι τέτοιο: να μην καταλαβαίνεις, δηλαδή, κάποιον ή να θέλεις να ξέρεις μόνο εκείνο το κομμάτι του που σε συμφέρει. Εγώ πάλι θέλω να ξέρω το όλον και μόνο αυτό.

Φυσικά δεν έχει πολύ νόημα να αναρωτιέται κανείς τι θα έκανε σήμερα ο Lennon, αν ζούσε. Ευτυχώς, όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά τι έκανε όσο ζούσε. Όπως, π.χ., το ότι έκανε το κομμουνιστικό μανιφέστο τραγούδι.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Το καθικοφατσόνι


Φωτογραφία: Κυριακή Ήμελλου

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες