Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

...και μία κηδεία

Κηδέψαμε χτες τον παππού που, στα 96 του, αντί να πάει από αρρώστια ή γηρατειά, χτυπήθηκε από αυτοκίνητο ενώ διέσχιζε τον δρόμο. Δεν ήμουν εκεί, δεν μπορώ να πω ποιος ή τι έφταιξε.

Δεν πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή, δεν ξέρω αν μένει τίποτα από την ύπαρξή μας, πέρα βέβαια από τη μετατροπή του σώματός μας σε λίπασμα, αφού εγκαταλείψουμε τον, πιθανότατα μάταιο, τούτο κόσμο. Σκέφτομαι μόνο ότι όταν κάποιο κοντινό μας πρόσωπο πεθαίνει, κλαίμε μάλλον γιατί εμείς δεν θα μπορέσουμε να τον ξαναδούμε και όχι για αυτό που έπαθε. Κλαίμε δηλαδή από εγωισμό, όπως από εγωισμό κάνουμε τις περισσότερες από τις επιλογές μας και ζούμε όπως ζούμε. Και μας φοβίζει ακόμα περισσότερο ένας αιφνίδιος θάνατος γιατί επιβεβαιώνει και θυμίζει ότι, τελικά, δεν μπορούμε να ελέγξουμε απόλυτα τις εξελίξεις, ότι η ζωή είναι πάντα μία προσπάθεια να ισορροπήσεις σε τεντωμένο σκοινί. Διαπιστώνω επίσης ότι, ακόμα και αυτοί που δηλώνουν απόλυτη πίστη στον Θεό, αμφιβάλλουν τελικά για το τι θα αντικρίσουν περνώντας το τελευταίο κατώφλι.
Όπως και να 'χει, σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να μπορείς να συνεχίσεις. Όσα έζησες με τον απελθόντα δεν σβήνουν, έχουν τη θέση τους στον χώρο και τον χρόνο. Αλλά, όπως λέει κι ο πατέρας μου, οι νεκροί με τους νεκρούς κι οι ζωντανοί με τους ζωντανούς...

11 σχόλια:

Nadsat Orange είπε...

ta sullipitiria mou gia ton pappoulli sou!to post sou auto me exi aggixi giati fovame poli ton thanato...genika me tromazi i idea na xaso kapio agapimeno mou atomo. Exis dikeo oti mpori na proerxete ke apo egoismo! Pantos thimame mia giagia sto xorio mou den eklege ton antra tis otan pethane! Elege apla oti tha ton xanadi! Toulaxiston thelo na pisteuo se auto..oti isos kapote kapou oli tha sunantithoume!

josef είπε...

Συλληπητήρια Μιχάλη!!

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Συλληπητήρια και από εμένα. Να ξέρεις ότι ο μπαμπάς σου έχει δίκιο. Αυτοί που φεύγουν δεν χάνονται όταν εμείς δεν τους ξεχνάμε. Όσο για το αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, αυτό δεν το ξέρουμε εμείς και θα έρθει και η σειρά μας να το μάθουμε. Ως τότε ας έχεις μια ζωή όμορφη, γεμάτη υγεία!

Kostas L.A. είπε...

συλλυπητηρια φιλε μου!!
ειναι ασχημο να χανεις ενα τοσο κοντινο προσωπο και με τετοιο τροπο,αλλα η ζωη ειναι ενα περιεργο παιχνιδι..

ο πατερας σου εχει δικαιο..ζησε τη ζωη σου οσο καλυτερα μπορεις και κανε τα παντα για να μην αφησεις κενα για τα οποια μπορει να μετανοιωσεις!!

Να΄σαι καλα!!

ILive2LoveMe είπε...

Συλλυπητήρια , καλό ταξίδι στον παππού... όπου κι αν πάνε , αν πάνε , αν βρίσκοντε κάπου...

Τζαγάκης Γεώργιος είπε...

Συλληπητήρια Μιχάλη,

όλοι τα χουμε ζήσει αυτα ή θα τα ζήσουμε...


''...κάτω απ' το μαξιλάρι είναι ένα βαθύ πηγάδι που μέσα κατοικούν οι ψυχές που σ' αγαπούν...''

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ Nadsat Orange:
Σε ευχαριστώ πολύ! Ο φόβος του θανάτου, λιγότερο ή περισσότερο, μας βασανίζει όλους. Πρέπει όμως να προσπαθούμε να τον ξεπεράσουμε γιατί αλλιώς θα είμαστε πάντα δέσμιοι. Όσο για τη μετά θάνατον ζωή, δεν πιστεύω ότι υπάρχει αν και θα το ήθελα όπως όλοι...

@ josef:
Σε ευχαριστώ πολύ φίλε!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ stavroulazerva:
Σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά! Σου εύχομαι και σένα τα καλύτερα!

@ Kostas L.A.:
Ευχαριστώ! Η ζωή, πράγματι, μοιάζει με παιχνίδι, πότε ευχάριστο και πότε δυσάρεστο. Να είσαι καλά κι εσύ!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ ILive2LoveMe:
Ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά!

@ Τζαγάκης Γεώργιος:
Φίλε Γιώργο, σε ευχαριστώ πολύ! Υπέροχοι οι στίχοι του Θανάση!

KitsosMitsos είπε...

Να τον θυμάστε... Αυτό και τίποτε άλλο...

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ KitsosMitsos:
Το ότι θα τον θυμόμαστε είναι το μόνο σίγουρο. Να είσαι καλά!

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες