Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Στο Μάμ της Πεσμαζόγλου

Στα σχολικά μας χρόνια, όποτε ανεβαίναμε οικογενειακώς από τη Σπάρτη στην Αθήνα για ψώνια και δουλειές, ο πατέρας μου πάντα μάς πήγαινε στο Μάμ, στην οδό Πεσμαζόγλου. Αν ήταν χειμώνας για τυρόπιτα, σπανακόπιτα, πίτσα κλπ., αν ήταν καλοκαίρι για το καταπληκτικό παγωτό του.

Έτσι κι εγώ σήμερα, καθώς επιστρέφαμε από δουλειές, σκέφτηκα να περάσω με την κόρη μου, να την κεράσω το πρώτο Μάμ παγωτό της. Περιττό να πω ότι το καταβρόχθισε με λατρεία. Δεν είμαι σίγουρος αν έχει αλλάξει ελαφρώς η γεύση του ή αν έχω αλλάξει εγώ μετά από τόσα χρόνια. Πάντως έχει αυτό το κάτι που σπάνια βρίσκω σε παγωτά μηχανής. Και χάρηκα που το μαγαζί παραμένει στην ίδια ιδιοκτησία και μοιάζει απαράλλαχτο, όπως το αντίκριζα κι εγώ σαν παιδί. Παραδίπλα, το μαγαζί με τις αντίκες και τα παλιά νομίσματα, το τρώει πια η σκόνη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες